İman varsa imkân da var

Ali Acar Amasya’nın Gümüşhacıköy İlçesi  Pusacık köyünde dünyaya gelmiş. İlkokulu köyünde, ortaokulu ilçede,  liseyi de 1993’de Amasya İmam-Hatip Lisesinde tamamlamış. Değişik köylerde vekil imam-hatiplik ve vekil öğretmenlik de yapan Acar Kırklareli Demirköy ilçesine imam olarak atanmış. Görev aldığı ilçe ve köylerin fotoğraflarını çeken ve bir süre sonra da bunu profesyonelce devam ettiren Acar vakit buldukça bulunduğu yerin kültürünü, geleneğini, insanını ve doğasını kayıt altına alıyor.

Yüksel AKÇA

Yaşamınızı din görevlisi olarak idame ettiriyorsunuz. Hobi olarak da fotoğraf sanatına gönül vermişsiniz. Çektiğiniz fotoğraflarda farklı bir bakış açısı yakaladığınızı görüyoruz. İcra ettiğiniz sanata işinizin etkisi oluyor mu?

Din görevlisi (imam) olduğum için günün büyük bölümü, görevli olduğum camilerde geçiyor. Cami ve insanlarla iç içeyim. Cami pencerelerinden bir nur gibi tek-tip halılara süzülen ışık, camilerimizin süsleri olan cami cemaatlerinin buradaki saygılı, huşu içerisindeki duruşları, sükûnetleri, ibadet halleri, bu manevi atmosferi, bu mistik havayı bir fotoğraf karesine almaya sevk ediyor. Özellikle camiye gelmiş bir çocuğun, o heyecanı, o merakı, o acemi tavırları her zaman çok iyi fotoğraflar vermiştir bana.

Eserlerinize baktığınız zaman “Keşke şunu çekmeseydim” veya “İyi ki bunu çekmişim” dediğiniz fotoğraflar var mı?

Elbette iyi ki bunu çekmişim dediğim fotoğraflarım var. Çoğunun da bir hikâyesi. Bu fotoğrafı paylaştıktan sonra fotoğraf site ve sayfalarında, çok olumlu eleştiriler aldım. İlk defa böyle geometrik halı desenlerinde bir modele rastladıklarını ve bundan sonra bu tür fotoğrafların çoğalacağını söylediler. Gerçekten de öyle oldu. Bunun için diyorum ki; iyi ki bu fotoğrafı o gün çekmişim. Ama asla keşke çekmeseydim dediğim fotoğrafım olmadı.

Sizi en çok etkileyen eseriniz hangisidir?

Beni en çok etkileyen ve en kıymetli fotoğrafım, bir camide engelli bir insanın namaz kılarken verdiği görüntüdür. Sadece beni değil, gören herkesi etkileyen bu fotoğraf, “EngelSİZsiniz, İman varsa İmkân da var” mesajını vermektedir.

Her hangi bir işin püf noktalarının anlatıldığı “Altın kurallar kitabı” vardır. Her ne kadar bunun adı kitap olsa da çoğunlukla sözlüdür. Bu sanata gönül verenler için “Altın kurallar kitabı”ndan bahsedebilir misiniz? Sizin olması veya olmaması gerekenler diye sıralayabileceğiniz püf noktası listeniz var mı?

Dijital veya analog fotoğraf makinesinde, fotoğrafı çeken cihaz değil aslında, fotoğrafçının kendisidir. Bir fotoğraf, alelacele çekilmemelidir. En azından, mümkün olduğunca düşünülerek çekilmelidir.  Yani bir fotoğrafçı, çerçeveyi önce kafasında çekmeli, varsa senaryosunu, kurgusunu oluşturmalı, ışık şartları makine ayarlarını yapmalı ve ondan sonra deklanşöre basmalıdır. En önemli altın kural bence temiz ve sade bir kadrajdır ışık ve fotoğrafta bir canlı objenin bulunması (bu öncelikle insan olursa daha etkili olur) vazgeçilmez altın kuraldır benim için.

Eserleriniz arasında ödüllü olanlar var. Bunları bir sergide toplamayı düşünüyor musunuz?

Bir sergi şimdilik düşünmüyorum. Yaşadığım çevre bunda en önemli etken. Belli bir sayıda izleyiciye hitap edemezsem sergi açmanın bir anlamı olmadığını düşünüyorum. Bence en iyi sergi sanal ortamda paylaşım siteleri. Böylelikle hem fotoğraf gönüllüleriyle buluşuyor fotoğraf, hem de masrafsız...
http://www.milligazete.com.tr/…/Iman_varsa_imkn_da_…/339389…